სვამი ვივეკანანდას მიერ 1896 წელს ნიუ-იორკში წაკითხული ლექციების შემდეგ გამოვიდა მისი ერთ-ერთი წიგნი სახელწოდებით „რაჯა იოგა“.
სწორედ ამ წიგნის ძირითად ნაწილს წარმოადგენს წინამდებარე წიგნი. ამ ლექციების ფარგლებში მან სუტრების (აფორიზმების) თავისუფალი და ადაპტირებული თარგმანი შესთავაზა ინგლისურენოვან აუდიტორიას. ხოლო მისი კომენტარები ეფუძნება ვიასას ანუ ადრეულ კომენტარებს, აგრეთვე ვედანტას (რადგან ვივეკანანდა თავად ვედანტას წარმომადგენელი გახლდათ).
აღნიშნულ კომენტარებს გარკვეული მიმართება აქვს დასავლურ აზროვნებასთან, რამდენადაც ვივეკანანდა იცნობდა კანტის, ჰეგელის, ჯონ სტიუარტ მილის, დარვინის და ზოგადად, დასავლურ აზრს. მაგრამ, რაც ყველაზე მთავარია, რამდენადაც სვამი ვივეკანანდა თავად ინდოელი ბერი და ფილოსოფოსი იყო, მისი კომენტარები მისი პირადი დამოკიდებულება და დარწმუნებულობაცაა.