წიგნის ანოტაცია
აინ რენდის დისტოპიური ნოველა „ჰიმნი“ ასახავს კოლექტივისტურ საზოგადოების თანმდევ გარდაუვალ ბოროტებას, როცა ცხოვრების ყოველ ასპექტს სახელმწიფო განსაზღვრავს. რჩეულები უბრალო მოკვდავთ სახელმწიფოს სახელით მწყემსავენ – უწესებენ, როდის დაიძინონ და გაიღვიძონ, როდის და სად იმუშაონ, რაზე იფიქრონ და ვის ესაუბრონ, რითი იკვებონ და რა ჩაიცვან. ასეთ საზოგადოებაში ინდივიდუალიზმისა და პიროვნული მეობის ცნებებს კოლექტივიზმის ძალადობრივი სისტემა შთანთქავს. მსგავსი სიმახინჯე კი მაშინ იკიდებს ფეხს, როცა ადამიანები კოლექტივიზმს იწყნარებენ როგორც „მორალურ“ იდეას, ხოლო ინდივიდუალიზმი და კერძო ღირებულებებით ცხოვრება არა მხოლოდ დანაშაულად, არამედ ცოდვად და ზნეობრივ გადაცდომად ირაცხება.
„ჰიმნი“ შეიცავს გაფრთხილებას, რომ კოლექტივისტური საზოგადოებები განწირულია წარუმატებლობისა და მარცხისთვის. ინდივიდუალიზმისა და პიროვნული მეობის ნიველირება კაცობრიობას მხოლოდ რეგრესსა და კოლაფსს უქადის.
ამავე დოოს, „ჰიმნი“ ხოტბას ასხამს ადამიანის ეგოს, როგორც მარადიულ და დაუმარცხებელ სუბსტანციას, რომელიც ბოროტების წინააღმდეგობის მიუხედავად, ყოველთვის ფეხზე წამოიმართება და ამაყად განაგრძნობს სვლას – თავისუფლებისკენ სწრაფვა ხომ ადამიანის ბუნებისა და შინაგანი არსების განუყოფელი ნაწილია.
