წიგნის ანოტაცია

ანტიკური ხანის „დრამატურგთა დიდ სამეულში“ თებეს მითოსს მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა. ამ მხრივ განსაკუთრებულ ინტერესს ოიდიპოსის ვაჟიშვილების, ეტეოკლესისა და პოლინიკესის თემა იწვევდა, რადგანაც ის სამშობლოს სიყვარულის განცდაზე მსჯელობის საფუძველს ქმნიდა.

ევრიპიდე ტრაგედიაში „ფინიკიელი ქალები“ მრავალ სიახლეს სთავაზობდა თავის მაყურებელს როგორც სიუჟეტის განვითარების, ასევე პერსონაჟთა ხასიათების გამძაფრების თუ კონფლიქტთა სიმრავლის თვალსაზრისით. ის თითქოს შეგნებულად ემიჯნებოდა ყოველივე იმას, რაც იყო უმთავრესი უკვე არსებულ დრამებში და ცდილობდა ყველა კონფლიქტში სამშობლოს თემა გაეხადა მნიშვნელოვანი. ამით დამატურგი ერთგვარად აფხიზლებდა თანამედროვეთა ტრადიციულ რწმენას და არსებითად სცილდებოდა წინამორბედთა ჰეროიკულ  თეატრს.