წიგნის ანოტაცია

„ყოველდღიური ცხოვრების ფსიქოპათოლოგია“ (1901) – დიდი ავსტრიელი ფსიქოლოგის, ფსიქოანალიზის თეორიის ფუდემდებლის ზიგმუნდ ფროიდის ერთ-ერთი ძირითადი კვლევაა, რომელმაც საფუძველი ჩაუყარა ფსიქოანალიზის თეორიას „სიზმრების ახსნასთან” (1900), „ფსიქოანალიზში შესავალთან“ (1910), „მე და იგი“-სთან (1923) ერთად.

ეს მცირე მოცულობის წიგნი – მე-20 საუკუნის მეცნიერული კლასიკა გახდა. ყოველდღიური ქცევის სტერეოტიპებიდან სხვადასხვა გადახრების, უცნაური დეფექტების და შეფერხებების, ერთი შეხედვით, შემთხვევითი შეცდომებისა და უნებლიედ წამონაცდენების შესწავლისას ავტორი მიდის დასკვნამდე, რომ ისინი მეტყველებენ ფსიქიკის სიღრმისეულ დარღვევებზე, ფსიქონევროზის სიმპტომებზე.

ასეთი გადახრების მრავალროცხოვანი მაგალითების ანალიზისას ფროიდი მიდის დასკვნამდე, რომ ნევროზულობის სფეროში ნორმალურსა და არანორმალურს შორის საზღვარი არამყარია და რომ ჩვენ ყველანი ცოტათი ნევროზულები ვართ. მსგავს სიმპტომებს შეუძლიათ დაარღვიონ კვება, სექსუალური მოქმედებები, ჩვეულებრივი მუშაობა, ადამიანებთან ურთიერთობა.

ყველა ფსიქოპათოლოგიური შემთხვევა აღებულია თავად ავტორის, მისი მეგობრების ან პაციენტების ცხოვრებისეული პრაქტიკიდან. ყოველი ისტორიის შემდეგ მოცემულია დეტალური ანალიზი. საბოლოოდ, ყველა თავი დაიყვანება იქამდე რომ ვერაფერს ვერ დამალავ, პირველ რიგში საკუთარი თავის წინაშე.

წამოცდენილი სიტყვები, კითხვის შეცდომები, კალმის შეცდომები, სიტყვების მთელი ფრაზების, მოგონებების დავიწყება – ეს ყველაფერი არ არის შემთხვევითი და სპონტანური ქმედება. ყველგან და ყოველთვის არსებობს მოტივი. ფროიდის აზრით, ყველა ამ ფენომენს საფუძვლად უდევს გამოდევნილი არაცნობიერი მოტივები.

წიგნი განკუთვნილია ფსიქოლოგებისთვის და მკითხველთა ფართო წრისათვს.