ადამიანები, რომელთა სახელებსაც ამ წიგნში ამოიკითხავთ, დიდი ხანია წარსულში დარჩნენ, თუმცა მათ სამუდამოდ დაიმკვიდრეს ადგილი ისტორიის ოქროს ფოლიანტში. ასეთი პატივის ღირსნი მხოლოდ რჩეულნი იყვნენ. ისინი თავიანთი აზროვნებითა თუ მოღვაწეობით წინ უსწრებდნენ იმ დროს, რომელშიც ცხოვრობდნენ და ეპოქის მომავალს განაპირობებდნენ. მათ დიადი მიზნები ჰქონდათ და ამ მიზნების განსახორციელებლად ბუნებისაგან სულიერი სიმდიდრით, შინაგანი კეთილშობილებით, გასაოცარი ნებისყოფით, იშვიათი თავგანწირვითა და გრანდიოზული გამბედაობით იყვნენ დაჯილდოებულნი. ისინი ყველაზე კარგად გრძნობდნენ იმ სირთულეებს, ჟამთა ცვალებას რომ სდევდა თან და ამ სირთულეთა დაძლევის გზებს სთავაზობდნენ ხალხებს, რომელთა ბედსაც განაგებდნენ (თუმცა საიმპერატორო ტახტზე ზოგჯერ უღირსნიც აღზევებულან). ადამიანები მათ თავიანთ წინამძღოლებად ირჩევდნენ და ემორჩილებოდნენ, რადგანაც სწორედ მათში ჭვრეტდნენ იმ ძალებს, თავად რომ არ გააჩნდათ. ამიტომ, როგორიც იყო საზოგადოება, ისეთივე იყო მისი რჩეულიც. იმსახურებდა ხალხი ალექსანდრეს? ჰყავდა ალექსანდრე! იმსახურებდა კალიგულას? ჰყავდა კალიგულა!