ეზოპეს სახელი ლიტერატურის ისტორიაში გამორჩეულ ადგილს იკავებს, რადგანაც იგი არა მხოლოდ ისეთი ჟანრის ფუძემდებელია, როგორც იგავარაკია, არამედ მხატვრული, ქარაგმული ენის შემქმნელიც. ისტორიის ყველაზე პირქუშ პერიოდში, როდესაც ქვეყნებს ტირანები თუ დიქტატორები განაგებდნენ, კაცობრიობა მათ წინაშე არ დადუმებულა და სასოწარკვეთილებაში არ ჩავარდნილა, რადგანაც უსამართლობასთან ბრძოლის ერთ-ერთ უსასტიკეს იარაღს – ეზოპეს ენას ფლობდა. ვახტანგ ბააკაშვილი ძალიან საინტერესოდ მოგვითხრობს დიდი ბერძენი მწერლის ცხოვრებას. იგი ოსტატურად აკავშირებს ერთმანეთთან ეზოპეს ბიოგრაფიასა და მის იგავებს და დიდი შემოქმედის ტრაგიკულ პორტრეტს გვიხატავს.
