უპანიშადები სვამენ ფილოსოფიურ კითხვებს: რა არის ყოფიერება? რა არის მიზეზი? ბრაჰმანი? როგორ გავჩნდით ამქვეყნად? რისთვის ვართ შობილნი? რისთვის ვარსებობთ?.. ამ კითხვებით უპანიშადები მიზნად ისახავენ ასწავლონ არა ზუსტი და უცილობელი აღსრულება საკულტო წესებისა, არამედ, საწესო მსხვერპლის ცნების სულიერ მსხვერპლად გარდამსახველი, ფილოსოფიური წვდომა ყოფიერების კანონებისა. უპანიშადები მიელტვიან შინაგანი სიღრმეების ახსნას, რადგანაც სასწაულებრივი ცეცხლი დამარხულია სულის წიაღში, იქიდან იმზირება მთელი სამყარო.
ღმერთის წვდომა და მასთან შერწყმა, უპანიშადების თანახმად, უმაღლესი მიზანია ადამიანისა, რადგანაც სამყარო ღვთისაგან ქმნილია და საბოლოო სავანეც ღმერთში უნდა ჰპოვოს ყოველმა კაცმა. მან უნდა დაამსხვრიოს თავისი პატარა ყოფიერების ნიჟარა და სიყვარულით მიეახლოს მარადისობას, უკეთუ მარადისობა – თავად ღმერთია.
