სიკეთისა და ბოროტების მიღმა:

„სიკეთისა და ბოროტების მიღმა“ (Jenseits von Gut und Böse: Vorspiel einer Philosophie der Zukunft) ნიცშეს შემოქმედების ყველაზე დაძაბულ და ბობოქარ პერიოდს უსწრებს წინ, რომელშიც მან კაცობრიული ისტორიის ფილოსოფიურ შედეგებს მოუყარა თავი და XX საუკუნის სოციალური და სულიერი კატაკლიზმები იწინასწარმეტყველა. ამ წიგნში, რომლის ქვესათაურია „პრელუდია მომავლის ფილოსოფიისთვის“ (არცთუ უსაფუძვლოდ), დიდმა მოაზროვნემ მრავალი მოვლენა განჭვრიტა: ევროპული სულიერების დეკადანსი, მასების ჩამოყალიბება, როგორც ანგარიშგასაწევი ძალისა, პიროვნების ნიველირება საყოველთაო თანასწორობის იდეის ქვეშ, ბრძოლა სამყაროული ბატონობისათვის და ტოტალიტარიზმი, როგორც ევროპის დემოკრატიზაციის შედეგი. აქ ის უარყოფს მორალურ დოგმატიზმს, ვარაუდს, რომ არსებობს ერთადერთი მორალური ჭეშმარიტება და ერთადერთი მორალური კოდექსი, რომლის მიხედვით უნდა იცხოვროს ადამიანმა.

ჭეშმარიტი მორალურობა, ნიცშეს აზრით, ისაა, რომელსაც ინდივიდი საკუთარი თავისთვის მოიპოვებს ცდის, კითხვისა და შეცდომების დაშვების მტკივნეული პროცესის გავლით. მხოლოდ ტანჯვით საკუთარი ღირებულებების მოსაპოვებლად, საკუთარი ინდივიდუალური ჭეშმარიტებისა, შეუძლია ადამიანს ჭეშმარიტი მორალურობის მოპოვება.

ეს წიგნი არის მოწოდება მორალური თავისუფლებისკენ. – მთ. ვახტანგ გორგიშელი.

დიონისეს დითირამბები:

„დიონისეს დითირამბები“ კლასიკური მოდერნისტული პოეზიის ცენტრალური ტექსტია, რომლის პოეტიკამ – ავტორის ფილოსოფიასთან ერთადაც და მისგან დამოუკიდებლადაც – უდიდესი გავლენა იქონია XX საუკუნის ევროპულ პოეზიაზე. იგი აღმოჩნდა თვით ნიცშეს შემოქმედების პოეტური შეჯამებაც. სხვადასხვა დროს დაწერილი (პირველი სამ დითირამბს უკვე შეიცავდა „ასე ამბობდა ზარათუშტრა“) და ერთ ციკლად თავმოყრილგადამუშავებული ლექსების ეს კორპუსი „წყლისმსმელმა“ პოეტმა (როგორც ნიცშე თავის თავს უწოდებდა) სულ ბოლოს (სავარაუდოდ 1889 წლის იანვარში) დაასათაურა.

შესაბამისად, ეს მისი ხელიდან დასაბეჭდად გამოსული უკანასკნელი მთლიანობაა. დიონისური სულისკვეთებით აღსავსე ამ ლექსების თითოეული სტრიქონი და სიტყვა შექმნილი, დაწერილი და დამზადებულია აპოლონური სიზუსტით და სიბეჯითით. „დიონისეს დითირამბებში“ ენა არა მხოლოდ მეტყველებს, არამედ თავის თავთანაც მეტყველებს და – იმასთანაც, რასაც იგი მას მერე მეტყველებს, როცა ამ ენის/ამ ნიცშეს მიერ ერთადერთ ჭეშმარიტებად ჭეშმარიტების არარსებული სამოთხიდან გამოძევებულადყოფნა და წერა-კითხვით მწარე ტკბობის შესაძლებლობა ცნობიერდება. – მთარგმნელი.

ანტიქრისტე:

წინამდებარე გამოცემა არის ტექსტის არაბეჭდური გამოცემის შესწორებული და გადამუშავებული ვერსია. არსებული თარგმანი შედარებულ იქნა ფრიდრიხ ნიცშეს თხზულებების აკადემიურ-კრიტიკულ გამოცემასთან (რედაქტორები: ჯ. კოლი, მ. მონტინარი). შესაბამისად, არსებულ თარგმანს დანართის სახით დაემატა „კანონი ქრისტიანობის წინააღმდეგ“, რომელიც თან ერთვის „ანტიქრისტეს“ აკადემიურ გამოცემებს.