Ecce homo:
Ecce homo-ს უნიკალური ადგილი უჭირავს ნიცშეს ნაწარმოებებს შორის: მასში გერმანელი ფილოსოფოსი საკუთარ თავზე და შემოქმედებაზე საუბრობს. ნაწარმოები ნიცშეს ცნობიერი ცხოვრების უკანასკნელ წელს (1888) დაიწერა და ის ფილოსოფიური თვითინტერპრეტაციის უაღრესად საინტერესო ნიმუშს წარმოადგენს. Ecce homo, ფაქტობრივად, ფილოსოფიური პასპორტია, ხოლო მისი ავტორი – ფილოსოფიური აზროვნების სამყაროს ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული და, ამავდროულად, საიდუმლოებით მოცული მოქალაქე.

ტრაგედიის დაბადება:
წიგნი თემატურად ეძღვნება ძველი ბერძნული ტრაგედიის პრობლემატიკის განხილვას. მაგრამ ეს არის არა მხოლოდ კლასიკური ფილოლოგიის ახალგაზრდა პროფესორის ნაშრომი, არამედ ფართო ფილოსოფიური, კულტურული და ესთეტიკური კვლევა, რომელიც მოიაზრებს არა მხოლოდ ძველი ბერძნული, არამედ თანამედროვე ევროპული საზოგადოების მსოფლმხედველობით პარადიგმებს. ამასთან, ნიცშე განიხილავს ბერძნულიდან ევროპული მსოფლმხედველობის მემკვიდრეობითობისა და ამ მსოფლმხედველობის შეცვლის გზებს.

კერპების მწუხრი:
„ეს თხზულება ჩემი ფილოსოფიის შემოკლებული ვერსიაა: თვით დანაშაულამდე რადიკალური“, – ასე ახასიათებდა ერთ-ერთ წერილში ნიცშე „კერპების მწუხრს“. ამ ნაწარმოებში გერმანელი ფილოსოფოსი მთელ თავის სტილისტიკურ არსენალს იყენებს: აქ ვხვდებით ეპიგრამებს, სენტენციებს, აფორიზმებს, ესეებს, ავტობიოგრაფიულ პასაჟებს, ფილოსოფიურ-კულტუროლოგიურ ანალიზს… „კერპების მწუხრის“ სტრუქტურა, შესაძლოა ლაბირინთს შევადაროთ. აქ, რა თქმა უნდა, არის შესასვლელი, მაგრამ შესვლისთანავე ანუ კითხვის დაწყების შემდეგ მკითხველი უკვე ახალ გზაგასაყარზე დგას. ავტორს მიხვეულ-მოხვეული გზებით მივყავართ და ცოტა ხანში აღმოვაჩენთ, რომ ისევ ლაბირინთის შესასვლელთან დავბრუნდით. გარკვეული პერიოდის შემდეგ მკითხველმა შესაძლოა, ლაბირინთის შუაგულში ამოყოს თავი, საიდანაც უკვე სრულიად გაურკვეველია, თუ სად არის ბოლო და სად – დასაწყისი. ამ დაბნეულობის ეფექტს ნიცშე სტილის სწრაფი მონაცვლეობითა და მკვეთრი განცხადებებით ახდენს. ნიცშე ცდილობს, განუწყვეტლივ გადაანაცვლოს პერსპექტივები და ამით მოცემული საკითხი უფრო ფართო ჭრილში განიხილოს. იგი არ ერიდება ალტერნატიული გზების ძიებას, იმის ეჭვქვეშ დაყენებას, რაც ცოტა ხნის წინ თავად თქვა. მას მიაჩნია, რომ მხოლოდ ასეთი მეთოდითაა შესაძლებელი „გაქვავებული“ ჭეშმარიტებების თავიდან აცილება და საკითხის მრავალგანზომილებიან ჭრილში გააზრება. ყოველივე ეს „კერპების მწუხრს“ აქცევს უაღრესად საიტერესო ფილოსოფიურ ნაშრომად, რომელსაც ფილოსოფიით დაინტერესებული მკითხველი აუცილებლად უნდა გაეცნოს.