ლევ შესტოვის მთავარი ნაწარმოები, შერაცხული მის მანიფესტად, რომელიც აფორიზმული ფორმით აკრიტიკებს და სატირულ ჭრილში ხატავს ადამიანთა ფუნდამენტურ მიდგომას ცხოვრების მიმართ, წარმოადგენს ადრეული ეგზისტენციალიზმის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ნაშრომს.

წიგნი გახლავთ ავტორის მთავარი ნაშრომი მის მეორე წიგნთან – „ათენი და იერუსალიმი“ – ერთად.

წიგნს თან ერთვის ლუკა ბაკურაძის ვრცელი განხილვა.