მაცდურის დღიურები:
„მაცდურის დღიურები“ აღწერს მთავარი გმირის მიერ შექსპირისეული სახელის მქონე გოგონა კორდელიას აღმოჩენას, რომლის კონტროლსაც ცდილობს იგი. რთულად, ზედმიწევნით, ეშმაკურად მიმდინარეობს ცდუნება. არცერთი დეტალი არ არის იმდენად უმნიშვნელო, რომ მთავარ გმირ იოჰანესს გამოეპაროს.
რისი ეშინია სიყვარულს? – შეზღუდვის.
ერთდროულად მომხიბვლელი ისტორია და ყოფიერების ჩახლართულობების ფილოსოფიური შესწავლა – „მაცდურის დღიურები“ ასევე კირკეგორის საკუთარი რომანტიკული წარუმატებლობის მძაფრი რეკონსტრუქციაა.
მოცემულ ნაშრომში კირკეგორი ქორწინებისა და ურთიერთობის, ეთიკისა და ესთეტიკის მძიმე საკითხებზე ფიქრობს და მსჯელობს.
ნაწარმოები კირკეგორის მთავარი ნაშრომის „ან/ან“ ერთ-ერთი თავია.

შიში და ძრწოლა:
„შიში და ძრწოლა“ გახლავთ სიორენ კირკეგორის ფილოსოფიური ნაშრომი, რომელიც პირველად 1843 წელს გამოიცა. წიგნი ეხება აბრაამის ისტორიას, როდესაც ღმერთმა მას უბრძანა, რომ საკუთარი ვაჟი, ისააკი, მსხვერპლად შეეწირა. ავტორი განიხილავს რწმენის ბუნებას და ამტკიცებს, რომ აბრაამი არის რწმენის რაინდი, რომელიც ეთიკურ კანონებს სცდება და ღმერთის ნებას უსიტყვოდ ემორჩილება.
ავტორი ცდილობს აჩვენოს, რომ ჭეშმარიტი რწმენა სცდება რაციონალურ და ეთიკურ ჩარჩოებს და მოითხოვს აბსოლუტურ მორჩილებას ღმერთის ნებისადმი. იგი ტექსტში თეოლოგიურ და ეგზისტენციალურ საკითხებს ეხება, მათ შორის ინდივიდის სუბიექტურ ურთიერთობას ღმერთთან.
კირკეგორი განასხვავებს ტრაგიკულ გმირსა და რწმენის რაინდს, რომელთაგან პირველი ეთიკურ მსხვერპლს გაიღებს, ხოლო მეორე – აბსურდის ძალით ყველაფერს უკან იბრუნებს. წინამდებარე ნაშრომი ხაზს უსვამს სწორედ რწმენის პარადოქსულ და შეუცნობელ ბუნებას.

განმეორება:
ავტორის წიგნი რომელიც გამოქვეყნდა ფსევდონიმით კონსტანტინ კონსტანციუსი, იკვლევს კითხვას – შესაძლებელია თუ არა ნამდვილი განმეორება ცხოვრებაში…
ავტორი განასხვავებს განმეორებასა და გახსენებას. უკანასკნელი უკუმიმართულია და აიდეალებს წარსულს, ხოლო პირველი არის წინსვლა და განახლება. მისი აზრით, ნამდვილი განმეორება არ ნიშნავს იმავეს კეთებას, არამედ ცხოვრების ახალ და შინაარსიან გზაზე ჩართულობას.
ნაშრომში წარმოდგენილია განმეორების სამი ფორმა: ესთეტიკური (სილამაზესა და წარმოსახვაზე ორიენტირებული), ეთიკური (პასუხისმგებლობასა და არჩევანზე დაფუძნებული) და რელიგიური (რწმენასა და გარდაქმნაზე დამყარებული).
ავტორი განმეორების იდეას იყენებს იმის საჩვენებლად, რომ ადამიანი საკუთარ თავს არ ქმნის წარსულში ჩარჩენით, არამედ რწმენით, გადაწყვეტილებითა და წინსვლის სიმამაცით.