საკმაო საფუძვლის პრინციპის ოთხგვარი ფესვის შესახებ

ავტორის წინამდებარე ტექსტი მისი ფილოსოფიის ფუნდამენტური ნაშრომია, რომელიც საკმაო საფუძვლისა და განსჯის კლასიკური პრინციპის მისეულ გადახედვასა და გაფართოებას ასახავს.

საკმაო საფუძვლის პრინციპი ითვალისწინებს გარემოებას, რომ ყველაფერს უნდა ჰქონდეს მიზეზი. ავტორი ამ პრინციპს ოთხ განსხვავებულ კატეგორიად ყოფს, რომელთაგან თითოეული შეესაბამება ახსნის კონკრეტულ რეჟიმს და წარმოდგენის უნიკალურ ფორმას. ადამიანის აღქმა თანდაყოლილად ინტელექტუალურია – ჩვენი გონება ნედლ სენსორულ მონაცემებს რეალობის თანმიმდევრულ წარმოდგენებად ასინთეზირებს. შოპენჰაუერის თქმით, მიზეზობრიობის (კაუზალობის) გაგების ჩვენეული უნარი ინტელექტის ფუნდამენტური ფუნქციაა.

შოპენჰაუერი ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ არის ადამიანის აღქმა და გაგება განუყოფელი ინტელექტუალური ინტერპრეტაციისგან. მტკიცებით, რომ „სამყარო ჩემი წარმოდგენაა“, შოპენჰაუერი ადგენს ჩარჩოს, რომელშიც რეალობა ფუნდამენტურად გონებით არის ჩამოყალიბებული. „ოთხგვარი ფესვი“ მისი საერთო ფილოსოფიური სისტემის მნიშვნელოვან შესავალს წარმოადგენს და ღრმა გავლენას ახდენს მის შემდგომ ნაშრომებზე, როგორიცაა „სამყარო, როგორც ნება და წარმოდგენა“.