დაფარული საიდუმლოებები

ათასობით წელი გავიდა და ახლა არანაირი წარმოდგენა არ გვაქვს საკეტებზე ან დამალულ საგანძურზე, მაგრამ მაინც ვაგრძელებთ ამ უცნაური გასაღებების ტარებას, თითქოს რაღაც მუდმივი მოგონების შელოცვის ქვეშ ვართ. მიუხედავად ყველა შეტევისა – გონება ცდილობს მის დამსხვრევას ყველა მხრიდან, და ეგრეთ წოდებული თანამედროვე ინტელექტუალი არ იღებს მას – ადამიანის გული მაინც აფასებს ამ მოგონებას და აგრძელებს მისით მოხიბვლას. ასე რომ, უნდა გვახსოვდეს, რომ თუმცა დღეს არ იცის, სადღაც ადამიანის არაცნობიერში ჟღერს გამოძახილი, რომელიც ეუბნება, რომ ოდესღაც არსებობდა საკეტები, რომლებიც იხსნებოდა…

რატომ არის ეს შენახული არაცნობიერში?

იმიტომ, რომ არცერთი ჩვენგანი არ არის ახალი ამ სამყაროსთვის. ყველა ჩვენგანი ხელახლა იბადება ისევ და ისევ, და არასდროს ყოფილა დრო, როცა არ ვარსებობდით. რაც წარსულში ცნობიერად ვიცოდით, ახლა, დღეს, არაცნობიერი გახდა, ათასობით ფენის ქვეშ ჩვენშია ჩაფლული, როგორც არაცნობიერი.

თუ წარსულში ოდესღაც ვიცოდით რომელიმე ტაძრის მნიშვნელობა და ღრმა საიდუმლოებები და განგვიცდია რომელიმე შინაგანი კარის გახსნა, მაშინ სადღაც არაცნობიერის ღრმა კუნჭულებში ეს მეხსიერება მაინც მიძინებულია. ინტელექტმა შეიძლება სრულად უარყოს მისი არსებობა, მაგრამ ინტელექტი ვერ აღწევს იმ სიღრმეს, სადაც მეხსიერება ინახება.

….. ოშო …..